ಜ್ಞಾನಂ ವಿಜ್ಞಾನಂ

'ಹಿರೋಷಿಮಾ - ನಾಗಾಸಾಕಿ : ಮಾನವತೆಯ ಮೆಲುಕು, ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಅಂಧಕಾರ, ಮನುಕುಲದ ಮಹಾದುರಂತ'

1945ರ ಆಗಸ್ಟ್ ತಿಂಗಳು. ಜಗತ್ತೆಲ್ಲಾ ದ್ವಿತೀಯ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ನಡುಕದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದ ಕಾಲ. ಯುದ್ಧದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದ ಜಪಾನಿನ ಬಾನಿನಲ್ಲಿ ನಿಶ್ಯಬ್ಧವಾಗಿ ಯಮದೂತನಂತೆ, ಒಂದು ಬಾಂಬರ್ ವಿಮಾನ ಹಾರುತ್ತಿತ್ತು. ಅದರ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಜೀವವನ್ನೇ ಒಡೆದುಹಾಕಬಹುದಾದ ಶಕ್ತಿಯ ‘ಕಟ್ಟು' ಇತ್ತು. ಅದು ಪರಮಾಣು ಬಾಂಬ್.

ಅಮೇರಿಕಾದ 'ಎನೋಲಾ ಗೇ' ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಯುದ್ಧವಿಮಾನವು ಆಗಸ್ಟ್ 6, 1945ರಂದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 8:15 ಕ್ಕೆ ಜಪಾನಿನ ಹಿರೋಷಿಮಾ ನಗರದ ಹೃದಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿ 'ಲಿಟಲ್ ಬಾಯ್' ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಅಣುಬಾಂಬ್ ಹಾಕಿತು. ಕ್ಷಣಾರ್ಧದೊಳಗೆ ಸುಮಾರು 80,000ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರು ಜೀವಂತವಾಗಿ ಸುಟ್ಟು ಬೂದಿಯಾಗಿಹೋದರು. ಕೆಲ ಗಂಟೆಗಳೊಳಗೆ ಈ ಸಂಖ್ಯೆ 
1,40,000ಕ್ಕೆ ತಲುಪಿತ್ತು. ಮನೆಗಳು, ಶಾಲೆಗಳು, ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳು, ಮಂದಿರಗಳು ಎಲ್ಲವೂ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿಹೋದವು. ಮನುಷ್ಯರು ನಾನಾ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಸತ್ತು ಬಿದ್ದಿದ್ದರು. ಕೆಲವರು ಭಸ್ಮವಾದರು, ಹಲವರು ಜೀವಂತವಾಗಿ ಸುಟ್ಟ ಭಯಾನಕ ಶವಗಳಾಗಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದರು.

ಮೂರು ದಿನಗಳ ಬಳಿಕ, ಆಗಸ್ಟ್ 9ರಂದು ಮತ್ತೊಂದು ಮಹಾದುರಂತ. ಈ ಬಾರಿ ನಾಗಾಸಾಕಿ. 'ಫ್ಯಾಟ್ ಮ್ಯಾನ್' ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಅಣುಬಾಂಬ್. ಮತ್ತೆ ಸಾವಿನ ರುದ್ರನರ್ತನ. ಸುಮಾರು 75,000 ಮಂದಿ ತಕ್ಷಣವೇ ಸಾವಿಗೀಡಾದರು. ಇದೊಂದು ಮನುಷ್ಯನು ಮನುಷ್ಯನ ವಿರುದ್ಧ ನಡೆಸಿದ ಅತ್ಯಂತ ಕ್ರೂರ, ಅಮಾನುಷ ಹಾಗೂ ಪೈಶಾಚಿಕ ಕೃತ್ಯ.

ಆ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಬಾಂಬ್ ಬೀಳಲಾರಂಭಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಿರೋಷಿಮಾ ನಗರದ ಜನರು ತಾವು ಯಾವ ಭೀಕರ, ಭೀಭತ್ಸ ಅನಾಹುತದ ಕಡೆಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿರುವೆವು ಎಂಬ ಸ್ವಲ್ಪಮಾತ್ರದ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ತಮ್ಮ ದಿನಚರ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದರು. ಮಕ್ಕಳು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಮನೆ ಮಹಿಳೆಯರು ಅಡುಗೆಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ತಮ್ಮ ಅಂಗಡಿಗಳನ್ನು ತೆರೆದಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ಎರಡೂ ಬಾಂಬ್‌ಗಳೂ ಒಂದೇ ಸಂದೇಶವನ್ನು ನೀಡಿದವು. ಮನುಷ್ಯನು ತನ್ನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗ ರಾಕ್ಷಸನಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾನೆ.

ಅಣುಬಾಂಬ್ ಒಂದು ನಗರವನ್ನು ಸರ್ವನಾಶಮಾಡಬಲ್ಲದು. ಆದರೆ ಅದು ಇಡೀ ಮಾನವತೆಯ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ನುಚ್ಚುನೂರಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ಬಾಂಬಿನ ಸ್ಫೋಟದಿಂದ ಉಂಟಾದ ಉಷ್ಣತೆ, ಶಕ್ತಿ, ಮತ್ತು ಅಲೆಗಳು ಜನರನ್ನು ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಬೆಂದುಹಾಕಿತು. ತಕ್ಷಣ ಸತ್ತವರು ಒಂದುಕಡೆಯಾದರೆ, ಬದುಕುಳಿದವರು ನರಕವನ್ನೇ ಅನುಭವಿಸಿದರು. ಅವರ ಮನದಲ್ಲಿ ಅಣ್ಣ, ತಂಗಿ, ತಾಯಿ, ತಂದೆ, ಮಕ್ಕಳ ಚಿತಾಭಸ್ಮದ ದೃಶ್ಯಗಳು ಸದಾ ಜೀವಂತವಾಗಿವೆ.

ಅನಂತರದ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ, ಬದುಕುಳಿದವರು ಶಾಶ್ವತ ಅಂಗವಿಕಲರಾಗಿ ಅತಿ ದಾರುಣವಾದ ಬದುಕನ್ನು ನಡೆಸಬೇಕಾಯಿತು. ಈ ಘಟನೆಯ  ನಂತರ ಜನಿಸಿದ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಅಣು ವಿಕಿರಣದ ಪ್ರಭಾವದಿಂದಾಗಿ ಅನೇಕ ಮಕ್ಕಳು ಅಸ್ವಸ್ಥರಾಗಿದ್ದರು, ಜನನ ದೋಷಗಳಿಂದ ಬಾಧಿತರಾಗಿದ್ದರು.

ಇದೊಂದು ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಪ್ರಗತಿಗೆ ತಿರುಗುಬಾಣ. ಅಣುಶಕ್ತಿ ಎಂಬುದು ಅತ್ಯಪಾರವಾದ ಶಕ್ತಿ. ಅದನ್ನು ಶುದ್ಧ ವಿಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ಬಳಸಿದರೆ ವಿಶ್ವದ ಹಿತಕ್ಕೆ ಮಹಾಸೇವೆಯಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದು ನಾಶದ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಗೇ ತಲುಪುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹಿರೋಷಿಮಾ - ನಾಗಾಸಾಕಿಯ ಈ ಹೃದಯವಿದ್ರಾವಕ ಘಟನೆ ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಿತು.

ಹಿರೋಷಿಮಾ ಮತ್ತು ನಾಗಾಸಾಕಿ ಇಂದು ಪುನರ್ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡು ಭವ್ಯ ನಗರಗಳಾಗಿವೆ. ಆದರೆ ಅವರ ನೆನಪುಗಳ ನಡುವೆ ಆ ದಿನಗಳ ಆರ್ತನಾದಗಳು ಇನ್ನೂ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತಿವೆ. ಪ್ರತಿವರ್ಷ ಆಗಸ್ಟ್ 6 ಮತ್ತು 9ರಂದು ಸಾವಿರಾರು ಜನರು ಶಾಂತಿಯ ಹೂಗುಚ್ಛವಿಟ್ಟು, ಮಾಯವಾದ ಜೀವಗಳಿಗೆ ಶ್ರದ್ಧಾಂಜಲಿ ಅರ್ಪಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಈಗಲಾದರೂ ನಾವು ಎಚ್ಚರವಾಗಬಾರದೇ?
ಯುದ್ಧವು ಎಂದೂ ಪರ್ಯಾಯವಲ್ಲ. ಶಕ್ತಿ ಪ್ರದರ್ಶನ ಮನುಷ್ಯನ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೇ ಬಹುದೊಡ್ಡ ಹೊಡೆತಕೊಟ್ಟಿದೆ. ನಾವೀಗಾದರೂ ಆಲೋಚಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ, ನಮ್ಮ ಆಯ್ಕೆ ಈ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಮಾನವೀಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಬಳಸಬೇಕಾ?, ಅಥವಾ ಮತ್ತೊಂದು ಮಹಾಯುದ್ಧದ ಕಡೆಗೆ ಸಾಗಬೇಕಾ? ಎಂದು.

ಮಕ್ಕಳಿಗೆ, ಯುವಕರಿಗೆ, ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಈ ಪಾಠ ಸತ್ಯವಚನವಾಗಿ ಹೃದಯವತ್ತಾಗಬೇಕಾಗಿದೆ. ಅವರು ತಿಳಿಯಬೇಕು, ವಿಜ್ಞಾನ ಶಕ್ತಿಯು ಸಮತೋಲನದ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆಯಬೇಕೆಂಬುದು. ತೊಂದರೆಗೂ ಮುನ್ನ ಪರಿಹಾರ ಹುಡುಕುವ ಮನೋಭಾವ ಬೆಳೆಸಬೇಕು.

ಹಿರೋಷಿಮಾ ಮತ್ತು ನಾಗಾಸಾಕಿಯ ಪಾಠ ಎಂದರೆ ಶೋಕವಲ್ಲ. ಅದು ಎಚ್ಚರಿಕೆ. ಅದು ಶಕ್ತಿ ಅಥವಾ ಪ್ರತೀಕಾರವಲ್ಲ. ಅದು ಮನುಷ್ಯತ್ವದ ಪುನರ್ಜೀವನ. ಮನುಷ್ಯನ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಮನುಷ್ಯನೇ ಕಾರಣ ಎನ್ನುವ ನಿಷ್ಠುರ ಸತ್ಯದ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ. ಈ ಪಾಠವನ್ನು ನಾವು ಮರೆಯದಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ನಾವು ಮತ್ತೆ ಅಂದು ಹೋಗದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯಬಲ್ಲೆವು.