"ಈ ತರಾ ಮಳೆ ಬರ್ತಾ ಉಂಟು , ಅಲ್ಲಾ ಇವನೆಂತ ಮಾಡ್ತಿದಾನೆ ತೋಟದಲ್ಲಿ?"
ಶಂಕ್ರಪ್ಪನವರು ಮೇಲಿನ ಕೋಗಿನ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಾ , ಸುರಿವ ಮಳೆಗೆ‌ಶಪಿಸುತ್ತಾ ವರಾಂಡದಲ್ಲಿ ಅತ್ತಿಂದಿತ್ತ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದರು . ಈ ಮುಂಗಾರಿನ ದಿನಗಳು ಹಾಗೆಯೇ ಬಿಟ್ಟೂ ಬಿಡದೆ ಕಾಡುತ್ತೆ. ಈ ನಡುವೆ ತೋಟ ಗದ್ದೆಗೆ ಹೋದರಂತೂ ಒದ್ದೆಯಾಗೋದು ಖಚಿತ. ಹಿಂಗಾರ ತರಲೆಂದು ಹೋಗಿದ್ದ ಮಾದ , ಮಳೆ ಬರುವ ಮುನ್ಸೂಚನೆ ಇಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಅವನು ಹೊದಿಯಲು ಕಂಬಳಿ ಕೂಡ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿಲ್ಲ. ಅದಾಗಲೇ ಬೇಡದ ನೆನಪುಗಳಲ್ಲಿ ನೆನೆದ ಮಾದನಿಗೆ ತೊಯ್ದ ಮಳೆಯ ಪರಿವೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಾದ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದವನು.
ಕಿಟ್ಟ ಮಾಲೂರಿನಾಚೆಗಿನ ಕಮಲಳನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಒಬ್ಬ ಸಂಸಾರಿಯಾಗಿದ್ದ . ಅವರದೆಂದು ಸೂರು ಇಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ
ಬೈರಪ್ಪನವರ ಮನೆಯ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸವಿದ್ದರು . ಅವರ ದಾಂಪತ್ಯದ ಕುರುಹಾಗಿ ಪುಟ್ಟ ಮಗುವೊಂದು ಜನಿಸಿತು.
ಅವನಂತೂ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪಾಗಿದ್ದರೂ , ಗುಂಡು ಗುಂಡಾಗಿ ಬಹಳ ಚೆಂದವಾಗಿದ್ದ . ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೇ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲಿನವರ
ಮನ ಸೆಳೆದಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ಮಾದ ಎಂದು ನಾಮಕರಣ ಮಾಡಿದರು. ಹೆತ್ತವರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ತೋಟ ಗದ್ದೆಯ ದಡದಲ್ಲಿ
ಮಲಗಿ ಆಡಿ ಬೆಳೆದ. 4 ವರ್ಷದವನಿರುವಾಗಲೇ ಅಡಕೆಯ ಮರದಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದ ಕಿಟ್ಟ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿಯೇ ಮೃತಪಟ್ಟಿದ್ದ. ಅಲ್ಲಿಂದ ತಂದೆಯಿಲ್ಲದ ತಬ್ಬಲಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದ . ಆದರೆ ಕಮಲ ತಂದೆ ತಾಯಿಯರಿಬ್ಬರ ಜವಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತು ಮಾದನನ್ನು
ಬೆಳೆಸಿದಳು . ಅವನನ್ನು ಹತ್ತಿರದ ಶಾಲೆಗೂ ಸೇರಿಸಿದಳು . ಆದರೆ ಅದು ಯಾಕೋ ಆ 4 ಅನ್ನುವ ಸಂಖ್ಯೆ ಮಾದನಿಗೆ ಸರಿಬರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ನಾಲ್ಕನೇ ತರಗತಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ವಿಪರೀತ ಜ್ವರ ಬಂದು ಕಮಲ ಕೂಡ ಅಸು ನೀಗಿದಳು . ಅನಂತರ ಮಾದ ಪೂರ್ತಿ ಒಂಟಿಯಾದ . ಅವನ ಕಷ್ಟ ಸುಖ ಕೇಳಲು ಅಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸವಿದ್ದ ಪುಷ್ಪಳ ಹೊರತೂ ಮತ್ಯಾರು ಇರಲಿಲ್ಲ , ಇನ್ನು ಶಾಲೆಯ ಮಾತೆಲ್ಲಿ .
*****************************************************
ಆ ದಿನ ಮುಂಜಾನೆಯ ರವಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಹೊಳಪು ಅವಳಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ, ಅವರಿಬ್ಬರ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಭೇದವಿಲ್ಲವಾದರೂ , ಮಂಜನ ಅಳಿಯನಾಗಲು ಮಾದನಿಗೆ ಕೆಲವು ಷರತ್ತುಗಳು ಇತ್ತು. ಒಂದೇ ಜಾತಿಯವರಾದರೂ , ಅವರ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಅಂತಸ್ತಿನ ಅಂತರವಿತ್ತು , ಹಾಗೆಂದು ಮಂಜನೇನು ಅಗರ್ಭ ಶ್ರೀಮಂತನೂ ಅಲ್ಲ. ಅವನ ಮಗಳು ಕಾವೇರಿ ಅಂತಹ ಸೌಂದರ್ಯವತಿಯೂ ಏನಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರದೊಂದು ಸೂರು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಅವರಿವರ ಮನೆಯ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು . ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ನಾಕು ಅಡಕೆಯ ಮರ ಹಾಗೂ ತೆಂಗಿನ ಮರ ನೆಟ್ಟಿದ್ದರು . ಹಾಗೆಯೇ ಆ ಕೇರಿಯವರಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಮಂಜನಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಹಂಕಾರವು ಇತ್ತು . ಆದರೆ ಅವನು ತನ್ನ ಮಗಳ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ, ಸುಂದರ ಭವಿಷ್ಯದ ಕನಸು ಕಂಡಿದ್ದ. ತಾನಂತೂ ಹೀಗೇ ಕೊಂಪೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದೆ ಆದರೆ ಮಗಳಾದರೂ ಪಟ್ಟಣ ಸೇರಿ ಸುಖವಾಗಿ ಬಾಳಿ ಅನ್ನುವ ಆಶಯ.
ಕಾವೇರಿ ಅದಾಗಲೇ ಮಾದನ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿದ್ದಳು . ಈ ವಿಷಯ ಊರಿಗೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತೆ ಇತ್ತು ಆದರೆ ಮಂಜನ ಬಾಯಿಗೆ ಬಾಯಿ ಕೊಡುವ ಧೈರ್ಯ ಅಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಗುಸು ಗುಸು ಮಾತನಾಡಿ ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಿದ್ದರು ..
" ಅಪ್ಪ ನೀವೆಷ್ಟೇ ಬಲವಂತ ಮಾಡಿದ್ರೂ ನಾ ಮಾತ್ರ ಮಾದನನ್ನೇ ಮದ್ವೇ ಆಗೋದು , ಅದೇನಾರ ಆಗ್ಲಿ ನಾನಂತೂ
ಬೇರೆ ಮದ್ವೆ ಆಗಲ್ಲ " ಕಾವೇರಿ ತಂದೆಯ ಮುಂದೆ ಸೋತರೂ ಮತ್ತದೇ ವಿಷಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದಳು . ಆದರೆ ಮಂಜ ಕರಗಬೇಕಲ್ಲ
“ಹಾಗೇನರ ಆದ್ರೆ ಅದು ನನ್ನ ಸತ್ ಮೇಲೆ ನೆನಪಿಟ್ಕೋ, ನಾ ಇರತನಕ ಅವ್ನ್ ಜೊತೆ ನಿನ್ ಮದ್ವೆ ಮಾಡಲ್ಲ”
" ಯಾಕಪ್ಪಾ ಅವ್ನಂದ್ರೆ ನಿಂಗೆ ಇಷ್ಟುಸಿಟ್ಟು , ಅವ್ನು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ದುಡಿತಿದ್ದ , ಯಾರ್ ಯಾರ್ ಮಂಡೆ ಹೊಡ್ದು ಮಾಡ್ತಿಲ್ಲ .
ನೆನಪಿಟ್ಕೊ"
" ಹಾ ಹೌದೌದು , ಅವ್ರಿವ್ರ ಮನೆ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಜೀವನ ಕಳಿತಿದ್ದಾನೆ , ನೀನು ಅವ್ರ ಮನೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ದೂಡ್ತಾನೆ ಆಗ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ , ನಾ ಯಾಕ್ ಹೇಳ್ದೆ ಅಂತ "
ಮಂಜನ ಮಾತಿನಲ್ಲೂ ಸತ್ಯವಿತ್ತು . ಆದರೆ ಅಳಿಯನಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಬದಲು ಅವನನ್ನು ದೂರವಿಡೋದು ಸರಿನಾ? ಅದರಲ್ಲೂ ಮಾದ ಮತ್ತಾರೋ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಸಹೋದರಿಯ ಮಗ.
ಹೆತ್ತವರಿಲ್ಲದ ಕಂದನಿಗೆ ಕನಿಕರ ತೋರುವ , ಅವರಿಗೆ ಸಹಾಯಹಸ್ತ ಚಾಚುವ ಕೈಗಳು ಸಿಗುವುದು ಅಪರೂಪ. ಪೀಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮಾದನನ್ನು ಸಂತೈಸಲು ಮಂಜನೊಂದು
ಸುಳ್ಳು ಭರವಸೆ ನೀಡಿದ್ದ
**ಒಂದು ಮನೆ ಕಟ್ಟಿ ಬಿಡು ಚಿಕ್ಕದಾದರೂ ಸರಿ, ಆಗ ಖಂಡಿತಾ ಮಗಳನ್ನು ನಿನಗೇ ಕೊಡುತ್ತೇನೆಂದು**
ಆ ಮಾತನ್ನು ನಂಬಿ ಹಗಲಿರುಳು ಶಂಕರಪ್ಪನವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದ . ಬೈರಪ್ಪನವರ ನಿಧನದ ನಂತರ ಅವರ ಮಗ ಶಂಕರಪ್ಪನವರು ಮಾದನನ್ನು ಬಹಳ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದರು. ಮೊದಲಿನಂತೆ ದನದ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರದೆ ಮಾದನಿಗಾಗಿ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಕೊಠಡಿ ಮಾಡಿಸಿದ್ದರು. ಅವನ
ಮದುವೆಯ ನಂತರವೂ ಅವನನ್ನು ಇಲ್ಲೇ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಆಸೆ ಅವರದ್ದು . ಆದರೆ ಕಾವೇರಿಗಾಗಿ ಮಾದ ಊರು ತೊರೆದು ಹೋಗಲು ತಯಾರಾಗಿದ್ದ ವಿಷಯ ಅವರಿಗಾದರೂ ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯಬೇಕು.
*****************************************************
ಆ ದಿವಸ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಹಿಂಗಾರ ತರಲೆಂದು ತೋಟದತ್ತ ಹೋದವನಿಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು ,ಮಂಜ ಅದಾಗಲೇ ಕಾವೇರಿಗಾಗಿ ಗಂಡು ನೋಡಿ ಅವರನ್ನು ,ಮನೆಗೆ ಹೆಣ್ಣು ನೋಡುವ ಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ಕರೆದಿದ್ದಾರೆ . ಅವನೆಂದೂ ಹೀಗಾಗಬಹುದೆಂದು ಎಣಿಸಿರಲಿಲ್ಲ . ಅತ್ತ ಕಾವೇರಿ ಕೂಡ ಗಾಬರಿಗೊಂಡಳು, ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಮಾದ
ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದು. . ಮಳೆ ಒಂಚೂರು ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಲೇ ಶಂಕರಪ್ಪನವರು ಕೊಡೆ ಹಿಡಿದು ತೋಟದತ್ತ ಬಂದವರು
“ ಹೇ ಮಾದ ಇಲ್ಲೇನೋ ಮಾಡ್ತಿದಿಯಾ ಅಲ್ಲಾ ನಿಂಗೆಂತಾ ಮೆಟ್ಕೊಂಡಿತ್ ಮಾರಾಯ , ಬೇಗ ಬರದಲ್ಲನಾ?”
ಅವರ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಬಂದ, ತಾನು ತೊಯ್ದ ಸಂಗತಿಯೂ ಅವನ ಅರಿವಿಗೆ ಬಾರದಾಗಿತ್ತು. ಅವರೇನೋ ಛತ್ರಿ ಹಿಡಿದು ನಡೆದರು , ಆದರೆ ಮನೆಗೆಲಸದ ಮಾದ ನೆನೆಯುತ್ತಲೆ ಮನೆಗೆ ಸೇರಿದ . ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ
ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಓಣಿಯತ್ತ ಹೋದ , ಅವನಿಗೂ ಗೊತ್ತು ಕಾವೇರಿ ಸಂಜೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೆ ಬರುವಳೆಂದು , ಅವಳಲ್ಲಿ ಮೊದಲೆ ಹಾಜರಾಗಿದ್ದಳು. ಮಾದನನ್ನು ಕಂಡೊಡನೆ ಅವಳ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ಗಳಗಳನೆ ಇಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು .
“ಮಾದ ಈಗೇನು ಮಾಡದೋ,ಅಪ್ಪಯ್ಯ ಹಿಂಗೆ ಮಾಡ್ತಾರೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತೇ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ ನಂಗೆ”
“ನಾ ಹೇಳ್ದಂಗೆ ಮಾಡ್ತಿಯಾ”
" ಹಾ ಹೇಳು ಎಂತ ಮನೆ ಬಿಟ್ ಬರ್ಬೇಕಾ ?" ಅವನಿಗಿಂತ ಮೊದಲೇ ತಯಾರಿದ್ದಳು ಅವಳು. ತನ್ನ ಬಗೆಗಿನ ಅವಳ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಅವನು ಮನಸೋತಿದ್ದ , ಇವಳಿಗೆ ಕಷ್ಟ ಬರದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವೆನೆಂಬ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಮಾಡಿ ಅವನು ಕಾವೇರಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಪ್ತಪದಿ ತುಳಿಯಲು ಮುಂದಾದ .
ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಮನೆಯಿಂದ ಕಾವೇರಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಪಟ್ಟಣದ ಹಾದಿ ಹಿಡಿದ . ಊರಿನಂತೆ ಜನರಿಂದ ಅಂತರ ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಅವರಿಗಿಲ್ಲ , ಯಾಕೆಂದರೆ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಯಾರ ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲರಂತೆ ಅವರು ಬದುಕಬಹುದು . ಜೊತೆಗೆ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಪತಿಪತ್ನಿಯರೆಂದು ಅಲ್ಲಿದ್ದವರು ನಂಬಿದ್ದರು .
ಬೃಹತ್ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ಸೂರಿನಡಿ ಅವರಿಬ್ಬರ ಪುಟ್ಟ ಸಂಸಾರ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು , ಅತ್ತ ಮಂಜ ಕೊತಕೊತನೆ ಕುದಿಯುತ್ತಿದ್ದ. ಅಲ್ಲೊಂದು ಚಿಕ್ಕ ಕಾರ್ಖಾನೆಯಲ್ಲಿ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡರು , ಈಗಂತೂ ಅವರಿಗೆ ಹಣದ ತೊಂದರೆ ಬಾಧಿಸಲಿಲ್ಲ . ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಚಿಕ್ಕ ಸೂರಿನಿಂದ
ದೊಡ್ಡದಾದ ಮನೆಯ ಬಾಡಿಗೆದಾರರಾದರು. ವರುಷ ಕಳೆಯುತ್ತಲೆ ಕಾವೇರಿ ಗರ್ಭಿಣಿಯಾದಳು .
ಅವಳೆಲ್ಲ ಆಸೆಗಳನ್ನು ಮಾದ ಪೂರೈಸಿದ್ದ ಆದರೆ ಅವಳ ತಾಯಿಯ ಪ್ರೀತಿಯೊಂಧನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ. ತಾಯಿಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಕಾವೇರಿಗೆ ತಾಯಿಯನ್ನು ಕಾಣುವ ಆಸೆಯಾಗಿತ್ತು , ಅದು ಹೇಗೊ ಗೆಳೆಯನನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿ ಅವಳ ತಾಯಿಯನ್ನು ಬರ ಹೇಳಿದ್ದ ಮಂಜ ಮಡದಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಕಾವೇರಿಯನ್ನು ನೋಡಲು ಬಂದಿದ್ದ . ಮೊದಲಿನಂತೆ ಸಿಟ್ಟು
ತೋರದೆ , ಮಾದನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿದ. ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಯಕೆಯಿತ್ತು.
ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಶ್ರೀಮಂತ ವರನ ಹುಡುಗಾಟದಲ್ಲಿ ಅವನಿದ್ದ , ಆದರೆ ಮಾದ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡಿ ರಾಣಿಯಂತೆ
ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ, , ಜೊತೆಗೆ ಊರಿನಂತೆ ಅಂಜಿಕೆಯ ಬದುಕು ಇಲ್ಲದೇ, ಇಲ್ಲಿ ಯಾವ ಬೇಧವಿರದೆ ಬದುಕುವಾಗ ಅವನಿಗೂ ತಕರಾರು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮಾದನನ್ನು ಮಂಜ ಅಳಿಯನಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಗೆಯಾಗಿದ್ದ . ಕಡಿದು ಹೋಗಿದ್ದ ತವರ ಸಂಬಂಧ ಮತ್ತೆ ಸಿಕ್ಕ ಖುಷಿ ಕಾವೇರಿಗೆ, ಅನಾಥನಾದ ತನಗೂ ಆಸರೆಯಾದ ಮಡದಿ, ಮತ್ತವಳ ಕುಟುಂಬದ ಬಗೆಗೆ ಗೌರವ ಮಾದನಿಗೆ.
✍️ ಅಮ್ಮು ರತನ್ ಶೆಟ್ಟಿ
Written by Ammu Rathan shetty
Writer